Jubileuszowy koncert — już za nami

Nieśmiertelność – takie trwanie zapewniają nam wszystkie życzenia, jakie na ręce choreografki ZPiT „Suwalszczyzna” składali jubilaci, sympatycy i przyjaciele Zespołu. Życzenia „sto lat” poszły w dziesiątki tysięcy przyszłych sezonów artystycznych…

Jubileusz 65-lecia Zespołu Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna” odbył się w dniach 28-29 października 2016 roku. Było to olbrzymie wydarzenie artystyczne i społeczne. Kilkuset jubilatów, dwukrotnie zaprezentowany koncert jubileuszowy, liczne wydarzenia towarzyszące. Ale po kolei:

W czwartek miała miejsce konferencja prasowa z udziałem patronów medialnych jubileuszu. Ze strony organizatorów udział wzięli: zajęta przed obchodami choreograf ZPiT „Suwalszczyzna” Małgorzata Wojdełko, zajęty przed obchodami koordynator jubileuszu Piotr Kuczek, zajęta ciągłą reprezentacją SOK-u i jego wydarzeń dyrektor SOK Bożena Kamińska, zajęty wieloma sprawami naszego miasta prezydent Suwałk Czesław Renkiewicz, zajęci przygotowaniami do jubileuszowych występów tancerze Zespołu różnych składów i roczników: Marek Staszkiewicz, Maria Lauryn i Przemysław Turowski. I mimo, że tak zajęci, wszyscy entuzjastycznie odpowiadali na pytania stawiane przez dziennikarzy, ciesząc się, że mogą przyczynić się do chwały Jubilata.

Relacje z konferencji:

• portal suwałki24.pl
• portal Suwalki.info
• TVSuwałki – zapowiedź jubileuszu i uwaga! chyba jedyna w sieci dokumentacja kobiecych omdleń na widok „Fotografa z magnezją wybuchową”!
• Dwutygodnik Suwalski – krótka, ale pogłębiona rozmowa z Małgorzatą Wojdełko, choreografem Zespołu
• TVS24.pl – relacja wideo Bogdana Pieklika
• Radio 5 – reportaż wideo z konferencji

 

W piątek odbyło się otwarcie jubileuszowej wystawy archiwaliów Zespołu w galerii Patio SOK. Można tam obejrzeć archiwalne plakaty z koncertów, kronikę koncertów i „życia wewnętrznego” Zespołu oraz fragmenty sesji fotograficznych zrealizowanych dla „Suwalszczyzny” przez najlepszych suwalskich fotografów, w tym m.in. Krzysztofa Mierzejewskiego, Szymona Jasionowskiego, Bogusława Wasilewskiego i Piotra Kopciała.

Oczywiście wystawa, oprócz promocji „Suwalszczyzny”, miała na celu jeszcze jedno – aby jak największa liczba byłych i obecnych członków Zespołu mogła odnaleźć się na zdjęciu. Organizatorzy od dawna są przyzwyczajeni, że zadowolony tancerz to sfotografowany tancerz…

Wystawa potrwa do 4 grudnia 2016 roku. Więcej o wystawie tutaj

 

Po otwarciu wystawy rozpoczął się jubileuszowy koncert dla mieszkańców miasta. Poprzedzony dwiema próbami generalnymi, dwoma zgrupowaniami letnimi i kilkoma miesiącami prób, był bardzo dobrze przygotowany, toteż zebrał liczne oklaski.  A oklaskiwała nas nasza najmilsza publiczność – suwalczanie.

Zdjęcie z koncertu pochodzi od naszego patrona medialnego www.suwalki24.pl. Reportaż i galeria z pierwszego wieczoru – tutaj.

 

I wreszcie długo przygotowywany i wyczekiwany wieczór. Sobotni koncert jubileuszowy, spotkanie Jubilatów, byłych tancerzy, chórzystów, muzyków, kapelmistrzów, chórmistrzów i choreografów, byłych dyrektorów domu kultury i wielu zasłużonych dla Suwałk osób.

BOJ – Biuro Organizacyjne Jubileuszu przyjmowało jubilatów i gości. W ruchu była płyta muzyczna Kapeli ZPiT „Suwalszczyzna”, krążyły ulotki i programy koncertu. Jubilaci wyszukiwali siebie samych na zdjęciach, w kronikach, w katalogu, wypatrywali na filmie wspomnień, słowem wszędzie ich było pełno i wszędzie i wciąż za mało… „Suwalszczyzny” zawsze jest za mało. I jubilatom, i obecnym członkom Zespołu, i kadrze.

Koncert był… nie do opowiedzenia. Składał się z wielu części, w których występowały poszczególne grupy tancerzy, byłych i obecnych, młodszych i starszych.

A więc zrazu szły sceny z widowiska „Kochajmy się”, z premierą pamiętnego 2010 roku (O, roku ów!), gdy kadra „Suwalszczyzny” nawiązała kontakt z wybitnym choreografem Jarosławem Wojciechowskim i zaprosiła go do przełożenia na język tańca scen z Pana Tadeusza Adama Mickiewicza do muzyki Fryderyka Chopina, zaaranżowanej przez kapelmistrza Krzysztofa Krzesickiego. Do koncertu wybrano XIX-wieczne pląsy dziewcząt wiejskich inspirowane Chopinowskimi mazurkami. I choć w ruch poszła najnowocześniejsza technika, wytwornica do dymów autorskie światła mistrza oświetlenia – śpiewającym A na majowej rosie … u stóp słała się mgła, a poświata księżycowa dodawała scenie blasku.

Po tej łagodności ozwała się  kapela rytmem jak z podziemi. Zabawa Kowalewskiego. Ta muzyka brzmi i przejmuje drżeniem, huczy i podoba się tak, jakby nie była to nasza, suwalska, tylko całkiem egzotyczna, energetyczna z wnętrza Ziemi nuta. Do tej muzyki taneczny krąg pojawił się zupełnie niespodziewany. To „Dzieci Suwalszczyzny” w wiejskich przyodziewkach, z koszykami wiklinowymi. Uważnie patrzącemu, gdy już wróciła mu przytomność umysłu po pierwszych dźwiękach, dane było dostrzec dalekie echa suwalskich tradycyjnych zabaw: Nitka, Kotek i różne kroki, cwały i przytupywania z polki; wszystko to jednak mieszało się i zawracało co chwila, tak jakby przedstawienie działo się na odwrót, dekonstrukcja figur odbywała się w oszałamiającym tempie. Najmniejsze dzieciaczki usiadły pośrodku koła, gdzie siłą spokoju ochraniała je starsza Daria; chłopcy zapoczątkowali ciąg rąk, przeplatający się pod pierwszą parą, kończące się samo zapleceniem ostatniego. I znów bieg, zmiana koła na rząd frontowy, wybiegający zostawiają koszyki, wbiegający je zabierają. Nie sposób było tego precyzyjnie ustawić, przewidzieć. Wyzwoliła się energia i naturalność Dzieci i wbiegły one  w muzykę całym swoim spontanicznym dziecięctwem. Podobno gdzieś po drodze były jabłka, chustki? Nie wiadomo dokładnie, w tym oszałamiającym tempie widowiska.  Może zresztą nam się to wszystko zdawało…

A potem uniosła się czarna kurtyna drugiego planu i odsłoniła „Podsuwalską oberżę” przełomu XIX i XX wieku, gdzie Filary i Patroni bawili się w najlepsze za stołami.  Kapela nie dała czekać długo – pierwsze nuty Zabawy Olszewskiego porwały do tańca niemal wszystkich. A potem poszły tańce suwalskie i na Suwalszczyźnie przyswojone: kadryl, mazurpolka, padespaniec, litewskie jaunimo. I tak oberżany wieczór trwałby bez końca, gdyby nie Kuzynka Sara z kuferkiem, która przybyła do rodziny karczmarza. Do naszej (zawsze naszej, choć już na koncerty przyjeżdża ze świata) solistki Justyny Ołów przysiedli się zasłuchani chłopcy. Pieśń Sary, za nią żydowski kapelus. Pieśni suwalskie i jeszcze kilka tańców, aż skończyła się scena z „W podsuwalskiej oberży” – chociaż za kurtyną drugiego planu zabawa wciąż trwała w najlepsze.

 

Część trzecia – kiedy oni się przebrali? – „Żar Bułgarii”. Migawki, smaczki muzyczne, walka z Turkiem, której finał – jak zawsze w scenach zbiorowego zwycięstwa Gromady nad złą jednostką – wzrusza  i nasyca uczuciem tryumfu.

Przerwa w koncercie – czas na spotkania jubilatów, rozmowy i wymianę wspomnień, wpisy do Kroniki. Dla tancerzy to czas na przebiórki i odsapnięcie.

 

Po przerwie na dużym ekranie sali widowiskowej premiera filmu wspomnień pt. Zespół Pieśni i Tańca Suwalszczyzna 1951-2016. Pierwsza digitalizacja. Taki film, 23 minuty rozbudzania wspomnień i wypatrywania oczu za sobą i za minionym. Pędzący wehikuł czasu, zwolnił tylko na chwilę, przy wspomnieniach najstarszych członków Zespołu – „Źródlisk”. Sześćdziesiąt pięć lat w 23 minuty, w tym napisy końcowe. Akurat tyle, żeby uchylić wieko przepastnego kufra z archiwalnymi nagraniami poddanymi cyfrowej obróbce.

Część czwarta koncertu – niespodzianka. Dziesięć niebieskich męskich kamizelek i tyleż kolorowych spódnic. Wielki jubileuszowy zryw „Dinozaurów” z wiązanką tańców rzeszowskich choreografii Jerzego Śniechowskiego. Skład z lat 1978-1987 z niewielkimi uzupełnieniami lat 90. w oryginalnych kostiumach (odrobinę tylko poprzerabianych) odtańczył tryumfalny swój program, gdzie wyjaśniło się młodemu pokoleniu, co to polka z kropką, gacok, wolny i wiele innych tańców i przyśpiewek uwielbianych przez swą żwawość i zamaszystość.

Już oni znowu żadnej próby nie opuszczą…

W ostatniej części jubileuszowego koncertu powróciły fragmenty obecnego repertuaru Zespołu – „Bal w suwalskiej Resursie Obywatelskiej 1914 r.” Znikła oberża, drugi plan to eleganccy panowie i wytworne damy, a na planie głównym – walce, polki, mazur, oberek narodowy, tańce Patronów i przede wszystkim „debiutantów” czyli roztańczonej młodzieży. Ostatni taniec był zadedykowany sponsorom jubileuszu, których z wielką pompą wprowadzono na scenę i wręczono oficjalne podziękowania. Przez jedną wyjątkową chwilę szefowie ważnych firm mieli możność zagościć w salonie sprzed I wojny światowej i, zgodnie z nadaną im nazwą – mecenasi kultury – uzupełnić żywy obraz suwalskiej tradycji.

I po tej uczcie poruszeń, dźwięków i świateł nastąpił Finał jubileuszowego koncertu. Połączył on widownię ze sceną, jubilatów dostojnych i debiutujące dzieciaczki, a także tych, co nasz jubileusz oglądali z góry – pieśnią Szumi bór uczczono pamięć zmarłych członków Zespołu. Ta część programu poprzedzona była uroczystym polonezem. Przy jego końcowych dźwiękach na scenie pojawiło się prawie stu tancerzy.

 

Było to olbrzymie przedsięwzięcie artystyczne, imponujący przegląd repertuaru, możliwości i potęgi wielopokoleniowego Zespołu, zdolności ożywienia dawnych składów i nieustającej aktywności i wspólnoty Rodziny „Suwalszczyzny”.

Tylko panu Stanisławowi Szulgo, soliście z dawnych lat pięćdziesiątych dziewczyny się pochorowały, a szkoda… mielibyśmy jeszcze mazura w wykonaniu pierwszego, historycznego składu Zespołu, albowiem na spotkaniach przedjubileuszowych zapowiadało się znakomicie…

Długo trwały oklaski i gratulacje, przekazywanie kwiatów i prezentów od władz miasta Suwałki, powiatu suwalskiego, Zarządu Województwa Podlaskiego, sponsorów, sympatyków i przyjaciół Zespołu. Wszystkiego miała przyjemność wysłuchać Małgorzata Wojdełko, choreograf Zespołu Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna” w otoczeniu asysty: dyrektor SOK Bożeny Kamińskiej, kapelmistrza Krzysztofa Krzesickiego, chórmistrza Ignacego Ołowia, instruktora Dzieci Suwalszczyzny Kingi Kobieli i koordynatora obchodów jubileuszu Piotra Kuczka, a także całego Zespołu i Kapeli.

Ciąg dalszy podziękowań i gratulacji miał miejsce w patio SOK, przy toaście wygłoszonym przez panią dyrektor oraz olbrzymim na pół galerii torcie – z wiankiem suwalskim! – upieczonym w prezencie od Restauracji Open Suwalszczyzna.

A potem, gdy ucichły wszelkie kroki, porozwieszano garderobę do schnięcia po koncercie i uporządkowano rekwizyty i materiały, dzielni organizatorzy udali się na Bal Jubilatów, by dopełnić ten wieczór kończący emocje Jubileuszowego Roku.

 

Reportaże i galerie zdjęć z sobotniego koncertu jubileuszowego naszych patronów medialnych:

• TVP3 Białystok – bardzo zgrabnie opowiedziany reportaż telewizyjny w programie „Przegląd suwalski”, 1.11.2016 (od minuty 8:28) – tutaj
• Polskie Radio Białystok – piękny radiowy reportaż Izy Kosakowskiej „Nasza Suwalszczyzna”, 27.10.2016 – tutaj
• Portal Niebywałe Suwałki – jak zawsze autorski poszerzony komentarz wydarzenia i świetne zdjęcia Wojciecha Otłowskiego i Marcina Tylendy – tutaj
• Portal suwałki24.pl – galeria zdjęć Marty Orłowskiej – tutaj
• Portal Suwałki.info – galeria zdjęć Mariusza Orchowskiego – tutaj
• Dwutygodnik Suwalski – galeria zdjęć tutaj
• Telewizja Suwałki, tvsuwalki.pl – wspaniały, długi, samodzielny reportaż telewizyjny Ireny Poczobut, rozmowy z jubilatami – tutaj
• Radio 5 – galeria zdjęć i bardzo ciekawy reportaż wideo – tutaj
• Suwalski Ośrodek Kultury – wyśmienite zdjęcia Piotra Kopciała w macierzystej instytucji – tutaj

 

I pozostałe migawki, relacje w sieci:

• Suwalking.pl – galeria Faustyny Szczesnej – tutaj
• TVS24.pl – relacja wideo Bogdana Pieklika z jeszcze innego fragmentu jubileuszu– tutaj
• Wrota Podlasia – informacja i jeszcze jedno zdjęcie – tutaj

 

I niespodzianka – chyba nie było w historii mecenasów kultury takiego, który by we własnym serwisie internetowym promował (wspieraną przez siebie) cudzą markę – a marką tą jest ZPiT Suwalszczyzna. Ten mecenas to RESO EUROPA SERVICE – zobaczcie! poniżej:

Nie pomijamy także i tych sponsorów, którzy zamiast kwiatów zadeklarowali ze sceny najwspanialsze, bezinteresowne prezenty dla Zespołu – sfinansowanie wyjazdu, miejsca hotelowe. To bezcenne. W historii Zespołu nie było takich sponsorów jak oto:

Mecenasi Kultury

 

Partnerzy Strategiczni

 

Sponsorzy

    

Partner bankietu

 

 

 

 

 

Podziękowania

dla zespołu realizacyjnego od kierownictwa jubileuszu – Małgorzaty Wojdełko i Piotra Kuczka – niech zechcą przyjąć:

Agnieszka Małka – za przygotowanie konferencji prasowej, za żelazną dyscyplinę realizacji zleceń i procesów produkcyjnych i wydawniczych oraz za pilnowanie terminów koordynatora i samej ich dotrzymywanie, gdy koordynator nie wyrabiał na zakrętach

Dorota Skłodowska – za nawiązanie tak wspaniałej współpracy ze sponsorami jubileuszu, bez których wsparcia finansowego organizacja takiego rozmachu nie byłaby możliwa oraz za jej olbrzymie serce dla „Suwalszczyzny”

Joanna Łupinowicz – za znakomitą aktorską kreację konferansjera, dopełniającą scenariusza wszystkich części koncertu jubileuszowego

Ignacy Ołów – za ofiarne wspomaganie koordynatora w egzekwowaniu pracy, kosztem wielu nerwów i niedogodności

Tomasz Folta – za wspaniałą twórczą pracę przy opracowaniu graficznym katalogu jubileuszowego oraz za profesjonalne skany zdjęć archiwalnych

Andrzej Adamin – za niewyczerpaną inwencję twórczą i cierpliwość przy opracowywaniu graficznym wystawy, ulotki, programu, plakatu, rollupów, banera, plansz, podziękowań do jubileuszu

Zbigniew Stelmaszek – za osobisty wkład w stworzenie pięknego jubileuszowego filmu wspomnień, doskonałe przygotowanie zawodowe, znakomitą intuicję i niespotykaną dziś życzliwość i profesjonalizm

Renata Skórkiewicz – za cierpliwe nanoszenie poprawek w stosach zleceń oraz za ciche i życzliwe motywowanie tancerzy (a zwłaszcza jednego) przed występem

Grzegorz Krzymiński – za niewyczerpane starania o to, aby wszystkie sprawy techniczne były rozwiązane w terminie

Grzegorz Świerzbin i zespół techniczny – za bezbłędne nagłośnienie i oświetlenie koncertów

Jacek Racis – za profesjonalne nagrania i stwarzanie warunków do pracy bez zbędnych słów

Andrzej Zujewicz z ekipą – za sprawny i szybki montaż wystawy

Ewa Niedźwiecka i Jadwiga Tylenda – za niezłomną wiarę w powodzenie i przewagę przyszłych sukcesów nad przeszłymi pomyłkami

Małgorzata Pawlikowska, Marta Chojnowska, Halina Mackiewicz, Halina Lutyńska, Lidia Żyniewicz – za sprawne i opanowane przyjęcie gości jubileuszowych w biurze organizacyjnym jubileuszu

Michał Ptaszyński – za bezszelestną aktualizację materiałów na stronie internetowej, niezmienną życzliwość do realizatorów i zawsze krzepiący uśmiech

Jarosław Choiński – za rzetelną digitalizację materiałów wideo, które posłużyły do stworzenia filmu

Wszystkim współpracownikom dziękujemy za okazaną wyrozumiałość – przygotowanie przedsięwzięcia nigdy nie jest łatwe, szczególnie tam, gdzie w grę wchodzą dodatkowe emocje krążące wokół dziesiątków tancerzy, którzy byli przed nami…
 

 

 

Patroni medialni Jubileuszu: