Z salonu do chaty i z powrotem. Jak tańczono polki, oberki …

Skąd wyrosła kultura Suwałk? Suwalszczyzna – region w większości o charakterze plebejskim (wiejskim) posiadał swoją własną kulturę duchową, muzykę, tańce i pieśni. Wiele z tych tańców czerpało z kultury wyższej – salonów – nieodległych ośrodków kulturowych, tj. Suwałk czy Wilna.

Z salonu do chaty, z chaty do salonu. Jak tańczono polki, oberki i mazury w I Rzeczypospolitej?
23.10.2015, godz. 18.00, sala prób SOK, ul. Papieża Jana Pawła II 5

Zapraszamy na spotkanie z dr Tomaszem Nowakiem, etnomuzykologiem i antropologiem tańca Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, badaczem folkloru tanecznego Wileńszczyzny przed 1939 rokiem, a jak wiadomo, sięgała ona wówczas do naszej rzeki Rospudy.

Posłuchamy o tradycjach — które tańce salonowe wyszły oryginalnie spod chłopskiej strzechy (jak choćby polonez), a które plebejskie wersje np. kadryla – zostały podpatrzone na salonach. Wszystko to zostanie omówione w kontekście balu suwalskiego A.D. 1914.

Wykład będzie ilustrowany pokazem niektórych kroków.

Mazurpolka w wersji plebejskiej. ZPiT Suwalszczyzna, 2013

Mazurpolka w wersji plebejskiej. ZPiT Suwalszczyzna, 2013

 

Dążymy do uprzystępnienia obydwu źródeł lokalnej kultury Suwałk i Suwalszczyzny – plebejskiej (wiejskiej) i mieszczańskiej – z czasów końca XIX i początków XX wieku. Dotyczy to szczególnie tych tańców, które w różnych wariantach funkcjonowały w kręgach plebejskich i salonowych (np. mazurpolki, walce, kadryle, lansjery czy podespany). We dworach tańczono je wg zasad opisanych w szkołach tańca (m.in. Gustawa Mestenhausera); w środowiskach plebejskich poprzez podpatrywanie i naśladowanie salonów, z mimowolnym wprowadzaniem własnych wersji wynikających z tanecznych doświadczeń i zachowań.

Walc – kontekst szlachecki, ZPiT Suwalszczyzna, 2011

Walc – kontekst szlachecki, ZPiT Suwalszczyzna, 2011

Kapelus – kontekst plebejski, ZPiT Suwalszczyzna, 2011

Kapelus – kontekst plebejski, ZPiT Suwalszczyzna, 2011

Dr Tomasz Nowak, etnomuzykolog, antropolog tańca. Ukończył studia w Instytucie Muzykologii UW i uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy pt. Proces przekazu tradycji na przykładzie kształcenia skrzypków podhalańskich, napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Anny Czekanowskiej-Kuklińskiej (1997).

W roku 2003 uzyskał tytuł doktora na podstawie pracy pt. Tradycje muzyczne społeczności polskiej na Wileńszczyźnie. Opinie i komentarze (promotor: prof. dr hab. Anna Czekanowska-Kuklińska, recenzenci: dr hab. Bożena Muszkalska, dr hab. Prof. UW Piotr Dahlig).

W roku 2005 ukończył dwuletnie podyplomowe studia Teorii Tańca na Wydziale V Akademii Muzycznej im. Fr. Chopina w Warszawie (praca dyplomowa pt. Funkcje tańca wśród społeczności polskich na Kresach na przykładzie Wileńszczyzny, Grodzieńszczyzny i Żytomierszczyzny napisana pod kierunkiem prof. dr hab. Roderyka Lange).

Jest aktywnym folklorystą, współpracującym z szeregiem instytucji kulturalnych w Polsce. Jest członkiem International Council for Traditional Music (Unesco), Polskiej Sekcji Conseil International des Organisations de Festivals de Folklore et d’Art Traditionnels, oraz Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich. Laureat Nagrody „CLIO” 2006 przyznanej za książkę Tradycje muzyczne społeczności polskiej na Wileńszczyźnie. Opinie i zachowania (Warszawa 2005).

Top