Warsztaty taneczne 5 i 10 listopada 2015
Początek listopada to ostatnie warsztaty uzupełniające stały harmonogram zespołu. W dniach poprzedzających premierę grupa ćwiczyła pod okiem choreografów, precyzyjnie wymierzając kroki, odległości, tempa. W dniach bez prób uczestników wspomagały multimedia — nagrania wideo warsztatów i nauk poprzednich.
Tak przećwiczono 10 tańców przewidzianych w programie widowiska.
W czwartek 5 listopada odbyła się próba generalna do przedpremierowej rekonstrukcji balu w autentycznej, zabytkowej sali suwalskiej Resursy Obywatelskiej.
Postawa. Świadomość ruchu, gestu, ciała. Dyscyplina i koncentracja.
Próba wokalna, ustawienia poszczególnych głosów. Czuwają chórmistrz Ignacy Ołów ( z prawej) konsultant i Mirek Nalaskowski.
Oswajanie polki.
Zapoznawanie sali z mazurem.
W tak wytwornej sali gracja sama z siebie pojawia się w ukłonach.
Czy ten tancerz obuty w oksfordy ma jakieś wątki do Kapeli?
Nie! to koordynator z rozdwojeniem jaźni, zbiera podpisy na formularzach wizowych na Białoruś.
Na szczęście nad wszystkim czuwa choreografka pani Gosia oraz solistka (pierwszy plan) Justyna.
„Kiedy młodzież bawi się mazurem, starszyzna wypoczywa”. Także dzielni młodzieńcy nie spuszczają oczu z tańczących.
I wcale się im nie dziwimy.
Ktoś nie tańczy, by tańczyć mógł ktoś.
Kilka dni po rekonstrukcji wznowiono zajęcia i przygotowania do Wielkiego Finału. Były to ostatnie zajęcia pod okiem choreografa i reżysera Jarosława Wojciechowskiego. Odbywały się w sali lustrzanej oraz na dużej scenie SOK.
Walc „z krzesłami”. Panowie wdzięczą się do ustrojonych panienek…
.
Oberek. Bardzo interesujące połączenia kostiumowe.
Moda damska z początku XX wieku. Moda męska z początków XXI wieku.
I już wiemy, że warto było cztery razy zmieniać materiał do tej błękitnej sukni. Pozostaje tylko doszyć lampasy do spodni frakowych partnera.
Tymczasem na drugim planie… ożywione życie towarzyskie Pań z Towarzystwa w towarzystwie Fotografa.
Fotograf ustawia uczestników balu do pamiątkowego zdjęcia wykonywanego z użyciem magnezji wybuchowej.
A oto, kto nam najbardziej podnosił ciśnienie: Panicz Stefan… czyli Adaś ze stopą w gipsowej trumnie.
