O tańcu jako części życia zbiorowego

Z salonu do chaty, z chaty na salony… o wędrówce tańców przez różne warstwy społeczne dawnej Rzeczypospolitej zajmująco opowiadał dr Tomasz Nowak, który gdyby nadawano stopnie naukowe za sposób opowiadania, dawno już miałbym tytuł profesora.

Temat jest w opracowaniu, ukaże się na naszej stronie do końca listopada. Tymczasem przypomnimy jeden z licznych świadectw przemian, odnalezionych w literaturze a przytoczonych w czasie wykładu:

Dama nie powinna w mazurze dreptać jak wróbel; mężczyzna odznaczać się powinien pewnym i posuwistym krokiem, oszczędnym być w hołubcach, głowy w górę zbytecznie nie zadzierać, lewą ręką nie machać i nie odwracać się w przeciwną stronę, ale na wpół obrócony ku swej damie na nią spoglądać, aby widocznem było, że nie tyle dla własnej ile dla jej przyjemności tańczy. (Arkadiusz Kleczewski, Tańce Salonowe, Lwów 1879).

Był to ostatni z wykład z cyklu „Spotkania z Mistrzami”, podczas których eksplorowaliśmy społeczno-kulturowe aspekty epoki fin de siecle’u w Suwałkach w kontekście kultury całej Rzeczpospolitej: tańce, śpiewy, muzykę, mody i obyczaje. Zaproszenia do wykładów przyjęli najlepsi znawcy poszczególnych tematów, nam zaś ukształtowała się publiczność — suwalczan zainteresowanych dziedzictwem własnym, tych, którzy odbierają internetową pocztę i newsletter, a także tych, którzy z internetu nie korzystają… Na całym cyklu obecna była też społeczność Zespołu Pieśni i Tańca „Suwalszczyzna”, wyjątkowego zespołu naszego, który nie chce tańczyć tylko nogami, ale także sercem i głową.

Niepozornych pięć wieczorów, dziesięć godzin wszystkiego. A jednak przełom, zmiana świadomościowa w społeczeństwie, nowa orka i nowy siew, a po zbiory każdy może sięgnąć tutaj. Koordynator jest zadumany o pożytkach tego niewielkiego organizacyjnie, a doniosłego społecznie dzieła, jakim był prosty… cykl wykładów…

Po wykładzie długo jeszcze rozmawialiśmy z mistrzem.